BELANGRIJK:
De wachtlijst voor intensieve maatwerk-behandeling is overvol.
Wij kunnen helaas niemand meer op de wachtlijst plaatsen.
Alles geprobeerd, en nu?
Misschien heb je alles geprobeerd: therapieën, opnames, antidepressiva, antipsychotica, benzo's, EMDR, CGT, MBT, ECT, systeemtherapie, alternatieve geneeswijzen, oppakken, loslaten, voelen, niet voelen, boeken, SGGZ gedwongen opnames, crisisopnames, ... maar nog steeds ben je wanhopig en ten einde raad. Angst en uitzichtloosheid beheersen je dagelijks. Misschien haat je jezelf wel omdat je niet verder komt ondanks alle professionele hulp en goede begeleiding. Wij hebben niet dé oplossing of dé wijsheid in pacht. Maar wel veel ervaring met mensen die op het punt zijn gekomen waar jij nu zit. Op de rand van leven en dood. Wij schrikken daar niet van; we kennen die plek.
Een volgend kortdurend standaard-traject in de BGGZ of de SGGZ lijkt niet meer zinvol; het zou een herhaling van zetten zijn. Wat je wellicht nodig hebt is een plek waar je voor langere tijd, misschien wel jaren, terecht kunt. En een benadering die op jou afgestemd is. Niet alleen op je klachten, maar ook op jou als persoon met jouw stijl van leven, denken, voelen en doen.
Een benadering waarin de focus niet ligt op een spectaculaire doorbraak of een snelle verandering, maar wel een traject waar je kunt groeien. Ook niet een plek waar de hoeveelheid aan diagnosen die je inmiddels hebt wordt gezien als een bewijs dat behandeling niet meer mogelijk of zinvol is. Misschien kan een intensief maatwerk-traject iets voor je betekenen. Lees hieronder verder.
Een volgend kortdurend standaard-traject in de BGGZ of de SGGZ lijkt niet meer zinvol; het zou een herhaling van zetten zijn. Wat je wellicht nodig hebt is een plek waar je voor langere tijd, misschien wel jaren, terecht kunt. En een benadering die op jou afgestemd is. Niet alleen op je klachten, maar ook op jou als persoon met jouw stijl van leven, denken, voelen en doen.
Een benadering waarin de focus niet ligt op een spectaculaire doorbraak of een snelle verandering, maar wel een traject waar je kunt groeien. Ook niet een plek waar de hoeveelheid aan diagnosen die je inmiddels hebt wordt gezien als een bewijs dat behandeling niet meer mogelijk of zinvol is. Misschien kan een intensief maatwerk-traject iets voor je betekenen. Lees hieronder verder.
Financierings-model maakt sommige cliënten 'onaantrekkelijk'
GGZ-instellingen staan de afgelopen jaren onder druk om te 'scoren' met zoveel mogelijk kortdurende trajecten. Hoe korter een gemiddelde behandeling in jouw instelling duurt, hoe beter je scoort. Langdurige trajecten halen je 'succes-score' als praktijk of GGZ-instelling naar beneden met alle financiële gevolgen van dien. Daardoor is er een groeiende groep cliënten voor wiens problematiek er geen passend behandelaanbod meer is: mensen met complexe problemen die jarenlang therapie nodig hebben. Deze mensen komen na diverse (te) korte en niet op elkaar aansluitende behandeltrajecten bij meerdere GGZ-instellingen steeds weer ‘terug’ bij de huisarts, crisisdienst of in de Basis GGZ. Ze voldoen niet aan de eisen van de WLZ of WMO omdat er nog wel voortgang geboekt kan worden, maar deze voortgang is te traag voor een volgend kort behandeltraject in de GGZ.
Ongemerkt zijn deze cliënten in de afgelopen jaren steeds 'onaantrekkelijker' geworden voor behandelaars: de financiering komt in gevaar, je zult een lange adem moeten hebben met mogelijk meerdere crises gedurende dit traject, je kunt ook nog eens kritiek krijgen dat je te lang doorgaat met mensen, te idealistisch bent, etc. Veel behandelaars durven dit niet meer aan, wat ook begrijpelijk is. Dit leidt ertoe dat deze mensen voortdurend doorverwezen worden naar kortdurende 'standaard-trajecten' met een duidelijk begin en een duidelijk einde. Modules die na een vastgesteld aantal (groeps)sessies afgerond zijn zodat er wel een gefinancierd traject geleverd is zonder de verplichting van een individuele follow-up. Dit leidt tot teleurstelling, toenemende verwarring, uitzichtloosheid, wanhoop en soms een suïcidepoging. De 'score' en de financiering van de GGZ-instelling is hiermee veilig gesteld, maar de cliënt is door het systeem ernstig tekort gedaan.
Het is onze overtuiging en ervaring dat veel van deze mensen echt geholpen kunnen worden met langdurige ambulante maatwerk-therapie. De hoop en kwaliteit van leven die hierdoor wordt bereikt is alle inzet waard. En het bespaart verzekeraars ook nog eens hoge kosten van crisisopnames, dure SGGZ-trajecten en klinische behandelingen omdat de kosten van BGGZ-trajecten niet opwegen tegen de DBC's in de SGGZ. Als elke GGZ-aanbieder 5-10% van zijn behandelcapaciteit beschikbaar zou stellen voor deze mensen zou een heleboel leed en een heleboel onnodige kosten voorkomen kunnen worden. Wij hebben daarom enkele plaatsen voor maatwerk trajecten van maximaal drie gesprekken per week beschikbaar in onze kleine praktijk. Dit is ook een statement. We kunnen dat alleen doen als vrijgevestigde GGZ-aanbieder zonder contracten met verzekeraars. Tot nu toe zijn we aangenaam verrast door de goodwill bij verzekeraars, huisartsen en andere betrokkenen om hieraan mee te werken.
Matthijs Goedegebuure: "Het valt niet altijd mee om dit soort trajecten vol te houden. Tijdens een jarenlang maatwerk-traject veranderen de regels van zorgverzekeraars, raakt het geduld of het vertrouwen van de naaste omgeving van een cliënt op, krijgt de verwijzer of omgeving soms ineens een ander idee over wat er nodig is, om nog te zwijgen over de twijfels en onzekerheden waar je zelf als therapeut doorheen gaat. Je cliënt gaat in zo'n proces door allerlei ups en downs, periodes van verwerking, angsten, depressie. Je moet er tegen kunnen dat je onderweg kritiek krijgt van betrokkenen omdat zij niet de vooruitgang zien die ze hun kind, partner of ouder toewensen of die ze zelf nodig hebben omdat ze er niet meer tegen kunnen. Er kunnen zelfs klachten tegen je worden ingediend omdat men oprecht denkt dat je teveel meegaat in het verhaal van de cliënt en niet voldoende 'doorpakt'. Je moet dus wel stevig in je schoenen staan en proberen de band met de omgeving open te houden zonder dat het onveilig wordt voor de cliënt. Je moet goed kunnen luisteren, inleven in betrokkenen en iets heel complex en onbegrijpelijks toch steeds weer helder en overtuigend kunnen uitleggen. Je moet een overtuiging hebben en tegelijkertijd je overtuigingen ook weer kunnen loslaten."
Matthijs Goedegebuure heeft vanwege zijn ervaring met dit soort maatwerk-behandeling daarom een beperkt aantal plaatsen beschikbaar gesteld in zijn praktijk. Intensieve maatwerk-behandelingen zijn in de afgelopen jaren vergoed door vrijwel alle zorgverzekeraars vanwege de meervoudige diagnosen. Conform de regels van de NZa kan er voor elke diagnose een dossier worden geopend. Op deze manier kunnen wij een intensieve maatwerk behandeling bieden.
Let op: de NZa stelt geen maximum aan het aantal dossiers dat per jaar geopend mag worden per diagnose of per persoon, maar uw verzekeraar mogelijk wel. Wij werken ongecontracteerd volgens de regels van de NZa en aanvaarden geen aansprakelijkheid voor afwijzing van declaraties door uw verzekeraar. Omdat wij ongecontracteerd werken krijgen wij van verzekeraars geen informatie over aanvullende voorwaarden en kunnen u er daarom niet over voorlichten.
Wachtlijstinformatie: op dit moment zijn er geen plaatsen beschikbaar voor intensieve maatwerk trajecten. Wij proberen 5-10% van onze behandelcapaciteit beschikbaar te stellen voor mensen die 'uitbehandeld' zijn of voor een intensief maatwerk-traject in aanmerking komen.
Ongemerkt zijn deze cliënten in de afgelopen jaren steeds 'onaantrekkelijker' geworden voor behandelaars: de financiering komt in gevaar, je zult een lange adem moeten hebben met mogelijk meerdere crises gedurende dit traject, je kunt ook nog eens kritiek krijgen dat je te lang doorgaat met mensen, te idealistisch bent, etc. Veel behandelaars durven dit niet meer aan, wat ook begrijpelijk is. Dit leidt ertoe dat deze mensen voortdurend doorverwezen worden naar kortdurende 'standaard-trajecten' met een duidelijk begin en een duidelijk einde. Modules die na een vastgesteld aantal (groeps)sessies afgerond zijn zodat er wel een gefinancierd traject geleverd is zonder de verplichting van een individuele follow-up. Dit leidt tot teleurstelling, toenemende verwarring, uitzichtloosheid, wanhoop en soms een suïcidepoging. De 'score' en de financiering van de GGZ-instelling is hiermee veilig gesteld, maar de cliënt is door het systeem ernstig tekort gedaan.
Het is onze overtuiging en ervaring dat veel van deze mensen echt geholpen kunnen worden met langdurige ambulante maatwerk-therapie. De hoop en kwaliteit van leven die hierdoor wordt bereikt is alle inzet waard. En het bespaart verzekeraars ook nog eens hoge kosten van crisisopnames, dure SGGZ-trajecten en klinische behandelingen omdat de kosten van BGGZ-trajecten niet opwegen tegen de DBC's in de SGGZ. Als elke GGZ-aanbieder 5-10% van zijn behandelcapaciteit beschikbaar zou stellen voor deze mensen zou een heleboel leed en een heleboel onnodige kosten voorkomen kunnen worden. Wij hebben daarom enkele plaatsen voor maatwerk trajecten van maximaal drie gesprekken per week beschikbaar in onze kleine praktijk. Dit is ook een statement. We kunnen dat alleen doen als vrijgevestigde GGZ-aanbieder zonder contracten met verzekeraars. Tot nu toe zijn we aangenaam verrast door de goodwill bij verzekeraars, huisartsen en andere betrokkenen om hieraan mee te werken.
Matthijs Goedegebuure: "Het valt niet altijd mee om dit soort trajecten vol te houden. Tijdens een jarenlang maatwerk-traject veranderen de regels van zorgverzekeraars, raakt het geduld of het vertrouwen van de naaste omgeving van een cliënt op, krijgt de verwijzer of omgeving soms ineens een ander idee over wat er nodig is, om nog te zwijgen over de twijfels en onzekerheden waar je zelf als therapeut doorheen gaat. Je cliënt gaat in zo'n proces door allerlei ups en downs, periodes van verwerking, angsten, depressie. Je moet er tegen kunnen dat je onderweg kritiek krijgt van betrokkenen omdat zij niet de vooruitgang zien die ze hun kind, partner of ouder toewensen of die ze zelf nodig hebben omdat ze er niet meer tegen kunnen. Er kunnen zelfs klachten tegen je worden ingediend omdat men oprecht denkt dat je teveel meegaat in het verhaal van de cliënt en niet voldoende 'doorpakt'. Je moet dus wel stevig in je schoenen staan en proberen de band met de omgeving open te houden zonder dat het onveilig wordt voor de cliënt. Je moet goed kunnen luisteren, inleven in betrokkenen en iets heel complex en onbegrijpelijks toch steeds weer helder en overtuigend kunnen uitleggen. Je moet een overtuiging hebben en tegelijkertijd je overtuigingen ook weer kunnen loslaten."
Matthijs Goedegebuure heeft vanwege zijn ervaring met dit soort maatwerk-behandeling daarom een beperkt aantal plaatsen beschikbaar gesteld in zijn praktijk. Intensieve maatwerk-behandelingen zijn in de afgelopen jaren vergoed door vrijwel alle zorgverzekeraars vanwege de meervoudige diagnosen. Conform de regels van de NZa kan er voor elke diagnose een dossier worden geopend. Op deze manier kunnen wij een intensieve maatwerk behandeling bieden.
Let op: de NZa stelt geen maximum aan het aantal dossiers dat per jaar geopend mag worden per diagnose of per persoon, maar uw verzekeraar mogelijk wel. Wij werken ongecontracteerd volgens de regels van de NZa en aanvaarden geen aansprakelijkheid voor afwijzing van declaraties door uw verzekeraar. Omdat wij ongecontracteerd werken krijgen wij van verzekeraars geen informatie over aanvullende voorwaarden en kunnen u er daarom niet over voorlichten.
Wachtlijstinformatie: op dit moment zijn er geen plaatsen beschikbaar voor intensieve maatwerk trajecten. Wij proberen 5-10% van onze behandelcapaciteit beschikbaar te stellen voor mensen die 'uitbehandeld' zijn of voor een intensief maatwerk-traject in aanmerking komen.
Voorwaarden voor een intensief maatwerk traject
- In de afgelopen 10 jaar zijn minstens vijf verschillende hoofddiagnosen vastgesteld door psychiaters, klinisch psychologen of GZ-Psychologen.
- In de afgelopen 10 jaar zijn er minimaal 5 behandeltrajecten geweest voor één of meerdere van deze diagnosen.
- Deze behandelingen hebben niet geleid tot structurele verbetering van de problematiek.
- In de afgelopen drie maanden zijn klachten dusdanig ernstig dat het niet verantwoord is om geen behandeling of begeleiding te starten.
- Er is een recente verwijzing van de huisarts.
- U aanvaardt het risico dat u (een deel van) de behandeling zelf moet betalen. Een uitgestelde betalingsregeling is bij deze maatwerk behandeling niet mogelijk vanwege de snel oplopende kosten.
Wanneer u niet aan al deze voorwaarden voldoet, maar toch zwaarwegende redenen heeft om een intensief maatwerk-traject aan te vragen, beoordelen wij uw situatie op basis van een uitgebreide intake en een psychologisch onderzoek.
Voorbeelden
Voorbeeld 1: u heeft meerdere diagnosen en u hebt al meer dan 10 jaar lang regelmatig klinische en ambulante behandeling gehad. Toch bent u nog steeds ernstig suïcidaal of zelfdestructief. Daardoor komt u niet in aanmerking voor een opname met groepsactiviteiten of een begeleid-wonen traject. Uw verwijzer of behandelaar ziet geen andere behandelmogelijkheden meer.
Voorbeeld 2: u heeft langdurig ernstige psychische problemen en u bent slachtoffer geworden van grensoverschrijdend gedrag door een professionele hulpverlener waardoor uw vertrouwen in een bepaald soort hulpverlening of instanties ernstig beschadigd is. Er moet een veilige behandelrelatie opgebouwd worden maar u weet niet waar u heen moet met uw verhaal.
Voorbeeld 3: je bent tiener of jong volwassene met meerdere diagnosen. Je snijdt jezelf vaak uit wanhoop. Je hebt verder ernstige hechtingsproblemen. Daardoor is contact met behandelaars erg ingewikkeld voor jou. Er is geconcludeerd dat een intensief langdurig individueel traject over meerdere jaren bij één vertrouwenspersoon waarschijnlijk effectiever is voor jou dan meerdere korte trajecten bij diverse behandelaars. De vraag is alleen waar dit nog mogelijk is.
Voorbeeld 4: u bent als kind seksueel misbruikt door één of meerdere volwassenen. U heeft jarenlang ‘normaal’ gefunctioneerd maar de afgelopen jaren heeft u dagelijks last van ernstige complexe PTSS symptomen, dagelijks ernstige dissociatie en ernstige slaapproblemen. U hoort voortdurend stemmen en ervaart dagelijks lichamelijke herbelevingen. Ondanks dat lukt het u nog steeds om te blijven werken. Een opname zou daarom destabiliserend werken en in de SGGZ bleek geen passend behandelaanbod voor u beschikbaar te zijn, of het sloot niet aan bij wat u nodig heeft.
Voorbeeld 2: u heeft langdurig ernstige psychische problemen en u bent slachtoffer geworden van grensoverschrijdend gedrag door een professionele hulpverlener waardoor uw vertrouwen in een bepaald soort hulpverlening of instanties ernstig beschadigd is. Er moet een veilige behandelrelatie opgebouwd worden maar u weet niet waar u heen moet met uw verhaal.
Voorbeeld 3: je bent tiener of jong volwassene met meerdere diagnosen. Je snijdt jezelf vaak uit wanhoop. Je hebt verder ernstige hechtingsproblemen. Daardoor is contact met behandelaars erg ingewikkeld voor jou. Er is geconcludeerd dat een intensief langdurig individueel traject over meerdere jaren bij één vertrouwenspersoon waarschijnlijk effectiever is voor jou dan meerdere korte trajecten bij diverse behandelaars. De vraag is alleen waar dit nog mogelijk is.
Voorbeeld 4: u bent als kind seksueel misbruikt door één of meerdere volwassenen. U heeft jarenlang ‘normaal’ gefunctioneerd maar de afgelopen jaren heeft u dagelijks last van ernstige complexe PTSS symptomen, dagelijks ernstige dissociatie en ernstige slaapproblemen. U hoort voortdurend stemmen en ervaart dagelijks lichamelijke herbelevingen. Ondanks dat lukt het u nog steeds om te blijven werken. Een opname zou daarom destabiliserend werken en in de SGGZ bleek geen passend behandelaanbod voor u beschikbaar te zijn, of het sloot niet aan bij wat u nodig heeft.
SamenwerkingHieronder een artikel over iemand die bij ons een intensief maatwerk traject volgt in de BGGZ na jarenlange SGGZ behandelingen met veelvuldige opnames. Op dit moment wordt er in overleg met de huisarts, woonzorgbegeleiding, een psychiater uit de SGGZ en netwerkgezinnen met succes een passend maatwerktraject aangeboden. De onderlinge afstemming vindt plaats via de cliënt zelf en via laagfrequente rapportage en telefonisch contact indien nodig. Hierdoor zijn de overheadkosten van deze behandeling erg laag en is de vertrouwelijkheid voor de cliënt erg hoog. Zij heeft met elke zorgverlener een eigen, persoonlijke band en heeft zelf controle over de informatie die wordt uitgewisseld tussen zorgverleners.
|
| ||
Informatie voor verzekeraars
Het doel van een maatwerktraject is het voorkomen van suïcide, (dure) crisis-interventies en herhalende opnames met uiteenlopende (en soms tegenstrijdige) behandelmethodieken die verwarrend kunnen zijn. In plaats daarvan bieden we mensen gedurende een langere periode een stabiel persoonlijk framework voor labeling van hun klachten en onze therapeutische werkwijze. Dit framework (de analyse van de problematiek, een maatwerk- 'theorie' als verklarings- en werkmodel) wordt stap voor stap opgebouwd op basis van de problematiek, persoonlijkheid, interactiestijl en persoonlijke overtuigingen van de cliënt. Het is een soort eigen 'taal' met namen en begrippen die de cliënt zelf geeft aan bepaalde gevoelens, gedachten, gevechten of kanten van zichzelf.
De lange termijn-doelstelling is altijd maximaal herstel van zelfstandig leven, wonen, werken en relaties aangaan, niet stabilisatie. Gedurende dit proces kan stabilisatie wel regelmatig een korte-termijn (tussen) doelstelling zijn.
Tijdens een maatwerk-traject proberen wij optimaal gebruik te maken van iemands netwerk. Waar er geen stabiel of geschikt netwerk aanwezig is kan ondersteuning van een ervaringsdeskundige, pastoraal werker of woonbegeleiding worden ingezet.
Wij declareren voor maatwerk-trajecten maximaal 2 uur behandeling per week. Onze ervaring is dat buiten crisisgevoelige perioden om 2 uur per week meestal voldoende is. In sommige perioden is er meer nodig dan 2 uur. Die extra uren doen we uit overtuiging en zonder vergoeding.
Wij blijven na het bereiken van de doelen nog een tijd met uw verzekerde meelopen om hem of haar te helpen bij het wennen aan en opbouwen van een leven zonder klachten en psychische problemen. Denk hierbij aan opbouwen van vriendschappen, bewustwording van talenten, talentontwikkeling en sollicitatie-ondersteuning. Dit versterkt de therapie-resultaten en voorkomt terugval.
Matthijs Goedegebuure, registerpsycholoog BIG/NIP werkt ruim 30 jaar met mensen met zware complexe problematiek (vroegkinderlijke trauma's, dissociatie, continu wanhoop, zelfdestructie, hallucinaties, wanen). Zijn benadering wordt gekenmerkt door een grote nadruk op gezonde, normale persoonlijkheids-facetten, normalisatie van beschamende belevingen, respect, maatwerk-psychologie. Tot op heden heeft geen van zijn cliënten ooit suïcide gepleegd voor zover bekend. En van alle maatwerk-cliënten heeft voor zover wij weten niemand naderhand nog een opname nodig gehad.
De lange termijn-doelstelling is altijd maximaal herstel van zelfstandig leven, wonen, werken en relaties aangaan, niet stabilisatie. Gedurende dit proces kan stabilisatie wel regelmatig een korte-termijn (tussen) doelstelling zijn.
Tijdens een maatwerk-traject proberen wij optimaal gebruik te maken van iemands netwerk. Waar er geen stabiel of geschikt netwerk aanwezig is kan ondersteuning van een ervaringsdeskundige, pastoraal werker of woonbegeleiding worden ingezet.
Wij declareren voor maatwerk-trajecten maximaal 2 uur behandeling per week. Onze ervaring is dat buiten crisisgevoelige perioden om 2 uur per week meestal voldoende is. In sommige perioden is er meer nodig dan 2 uur. Die extra uren doen we uit overtuiging en zonder vergoeding.
Wij blijven na het bereiken van de doelen nog een tijd met uw verzekerde meelopen om hem of haar te helpen bij het wennen aan en opbouwen van een leven zonder klachten en psychische problemen. Denk hierbij aan opbouwen van vriendschappen, bewustwording van talenten, talentontwikkeling en sollicitatie-ondersteuning. Dit versterkt de therapie-resultaten en voorkomt terugval.
Matthijs Goedegebuure, registerpsycholoog BIG/NIP werkt ruim 30 jaar met mensen met zware complexe problematiek (vroegkinderlijke trauma's, dissociatie, continu wanhoop, zelfdestructie, hallucinaties, wanen). Zijn benadering wordt gekenmerkt door een grote nadruk op gezonde, normale persoonlijkheids-facetten, normalisatie van beschamende belevingen, respect, maatwerk-psychologie. Tot op heden heeft geen van zijn cliënten ooit suïcide gepleegd voor zover bekend. En van alle maatwerk-cliënten heeft voor zover wij weten niemand naderhand nog een opname nodig gehad.
"Het is een eer om mee te mogen zoeken en denken met mensen die al zo veel gevechten hebben geleverd in hun zoektocht naar rust."
Matthijs Goedegebuure
Voorbeeld
Agnes heeft 15 jaar SGGZ-behandelingen en crisisopnames ondergaan en is nog steeds zwaar depressief, wanhopig en suïcidaal. Alle instellingen waar ze geweest is hebben een mooie succes-score gekregen omdat het traject binnen een bepaalde tijd afgerond was en er op een ROM een (tijdelijke) significante verbetering te zien was. Toch kunnen we eenvoudig vaststellen dat deze behandelingen niet succesvol waren; anders waren er niet allerlei vervolgbehandelingen nodig geweest en was Agnes niet steeds wanhopiger geworden.
Na 15 jaar dure SGGZ-trajecten meldt Agnes zich op advies van mensen uit haar omgeving uiteindelijk aan bij een vrijgevestigde praktijk waar ze juist een langdurige begeleiding kan krijgen. Ze krijgt daar vier jaar lang twee gesprekken per week en daarna nog twee jaar twee tot vier gesprekken per maand. In plaats van een standaard-psychologisch model wordt er een maatwerk-psychologisch model opgezet met haar termen en haar overtuigingen. Er wordt samengewerkt met een psychiater en een woonbegeleider. Er zijn geen opnames meer nodig, de wanhoop verdwijnt, er zijn geen crisisdiensten meer ingeschakeld, de medicatie wordt afgebouwd, Agnes gaat weer werken, ontwikkelt hobby's en artistieke talenten, er wordt een sociaal netwerk opgebouwd. Ze leeft weer. Eindelijk succes. Toch krijgt deze therapie de slechtste succes-score omdat deze langer duurt dan alle voorgaande afgeronde trajecten. De behandelaar komt op een lijst van 'slecht presterende therapeuten' en de verzekeraar probeert met terugwerkende kracht het geld terug te vorderen.
Dit laatste is een schrikbeeld voor praktijken en therapeuten en zorgt ervoor dat mensen als Agnes steeds weer een volgend kort traject aangeboden krijgen. Hulpverleners worden zenuwachtig als ze iemand langdurig begeleiden. Wij danken de verzekeraars, huisartsen, psychiaters en thuiszorg-organisaties die in de afgelopen jaren constructief met ons overlegd en meegedacht hebben en deze maatwerk-behandelingen mogelijk hebben gemaakt. Van maatwerk wordt iedereen beter.
Na 15 jaar dure SGGZ-trajecten meldt Agnes zich op advies van mensen uit haar omgeving uiteindelijk aan bij een vrijgevestigde praktijk waar ze juist een langdurige begeleiding kan krijgen. Ze krijgt daar vier jaar lang twee gesprekken per week en daarna nog twee jaar twee tot vier gesprekken per maand. In plaats van een standaard-psychologisch model wordt er een maatwerk-psychologisch model opgezet met haar termen en haar overtuigingen. Er wordt samengewerkt met een psychiater en een woonbegeleider. Er zijn geen opnames meer nodig, de wanhoop verdwijnt, er zijn geen crisisdiensten meer ingeschakeld, de medicatie wordt afgebouwd, Agnes gaat weer werken, ontwikkelt hobby's en artistieke talenten, er wordt een sociaal netwerk opgebouwd. Ze leeft weer. Eindelijk succes. Toch krijgt deze therapie de slechtste succes-score omdat deze langer duurt dan alle voorgaande afgeronde trajecten. De behandelaar komt op een lijst van 'slecht presterende therapeuten' en de verzekeraar probeert met terugwerkende kracht het geld terug te vorderen.
Dit laatste is een schrikbeeld voor praktijken en therapeuten en zorgt ervoor dat mensen als Agnes steeds weer een volgend kort traject aangeboden krijgen. Hulpverleners worden zenuwachtig als ze iemand langdurig begeleiden. Wij danken de verzekeraars, huisartsen, psychiaters en thuiszorg-organisaties die in de afgelopen jaren constructief met ons overlegd en meegedacht hebben en deze maatwerk-behandelingen mogelijk hebben gemaakt. Van maatwerk wordt iedereen beter.
Gemeenschappelijke kenmerken
Een analyse van de mensen die in de afgelopen twintig jaar een maatwerk-traject binnen onze praktijk hebben gedaan laat zien dat bij 80% sprake is van de volgende combinatie:
- Opgegroeid bij ouders met persoonlijkheidsproblematiek cluster B en/of C.
- Ernstig, langdurig seksueel misbruik.
- Ernstige slaapstoornissen.
- Meervoudige diagnosen waaronder PTSS, anorexia, ernstige slaapstoornis, dissociatieve stoornissen, depressie, zelfhaat, wanhoop.
- EMDR behandeling(en) gehad zonder succes.
- Het duurt 2-3 jaar voordat er een basis van vertrouwen is opgebouwd waarop een behandeling kan plaatsvinden.
De Trauma-paradox
Het is een tragisch gegeven dat mensen met de grootste psychotrauma's vaak niet serieus worden genomen in de GGZ. 'Je kunt deze mensen beter niet behandelen want dan maak je het alleen maar erger' is een hardnekkig idee dat door veel GGZ-hulpverleners oprecht wordt geloofd. En inderdaad: een kort, half of gehaast traject doet geen goed. Het vraagt zowel van de cliënt als de behandelaar een enorm lange adem. En naarmate een behandeling jaren duurt moeten beiden steeds meer opboksen tegen ontmoedigende reacties vanuit de omgeving, verwijzers, verzekeraars of werkgevers. Een artikel dat er iets van in kaart brengt:
'Ggz-instellingen halen krenten uit de pap, zware gevallen moeten lang wachten'
25 juni 2020
Patiënten met zware psychische problemen zijn niet geholpen met de manier waarop de wachtlijsten in de geestelijke gezondheidszorg (ggz) worden aangepakt. Uit een onderzoek van de Algemene Rekenkamer blijkt dat zo'n 11.000 van deze patiënten nog steeds minstens vier maanden moeten wachten voordat hun behandeling begint. Terwijl de aanpak van de wachtlijsten zich juist zou moeten richten op de groep patiënten met grote problemen, schrijft de Rekenkamer.
Die groep is vele malen groter dan waar staatssecretaris Blokhuis van VWS tot nu toe van uitgaat. Die stuurde dit voorjaar een plan van aanpak naar de Tweede Kamer gericht op 250 tot 300 patiënten. Volgens de Rekenkamer is het maar de vraag of dit plan voldoende zal bijdragen aan het verkorten van de wachtlijsten, al is het wel een stap in de goede richting.
Aan specialistische geestelijke gezondheidszorg wordt jaarlijks 3,2 miljard euro uitgegeven, voor ongeveer een half miljoen patiënten. Volgens de Rekenkamer geldt daarbij: hoe complexer de problematiek, hoe langer de wachttijd. Het instituut ziet daarvoor drie oorzaken.
Prikkels
Zo maken financiële prikkels in de bekostiging van de ggz het voor instellingen aantrekkelijk om zich vooral te richten om patiënten met lichtere problemen. Er is een gemiddelde prijs per behandeling afgesproken, en die is ruim voldoende voor patiënten met een lichte zorgvraag, maar te laag voor de zware gevallen. Daardoor zijn ggz-instellingen geneigd "de krenten uit de pap te halen", concludeert de Rekenkamer.
Daarnaast is het aantal bedden in ggz-instellingen de afgelopen jaren verminderd. Dat zou worden opgevangen door meer ambulante behandelingen, maar dit is onvoldoende van de grond gekomen, zegt de Rekenkamer.
Werken onaantrekkelijk
De lange wachtlijsten worden ook veroorzaakt door het personeelstekort in de sector. Werken in de geestelijke gezondheidszorg staat te boek als onaantrekkelijk: er moeten veel onregelmatige diensten gedraaid worden en het salaris is laag. Blokhuis heeft beloofd dat hij met maatregelen zal komen om het werken in de ggz aantrekkelijker te maken.
De Rekenkamer noemt het "opvallend" dat er jaarlijks 300 miljoen euro overblijft van het totale budget dat de ggz heeft.
Die groep is vele malen groter dan waar staatssecretaris Blokhuis van VWS tot nu toe van uitgaat. Die stuurde dit voorjaar een plan van aanpak naar de Tweede Kamer gericht op 250 tot 300 patiënten. Volgens de Rekenkamer is het maar de vraag of dit plan voldoende zal bijdragen aan het verkorten van de wachtlijsten, al is het wel een stap in de goede richting.
Aan specialistische geestelijke gezondheidszorg wordt jaarlijks 3,2 miljard euro uitgegeven, voor ongeveer een half miljoen patiënten. Volgens de Rekenkamer geldt daarbij: hoe complexer de problematiek, hoe langer de wachttijd. Het instituut ziet daarvoor drie oorzaken.
Prikkels
Zo maken financiële prikkels in de bekostiging van de ggz het voor instellingen aantrekkelijk om zich vooral te richten om patiënten met lichtere problemen. Er is een gemiddelde prijs per behandeling afgesproken, en die is ruim voldoende voor patiënten met een lichte zorgvraag, maar te laag voor de zware gevallen. Daardoor zijn ggz-instellingen geneigd "de krenten uit de pap te halen", concludeert de Rekenkamer.
Daarnaast is het aantal bedden in ggz-instellingen de afgelopen jaren verminderd. Dat zou worden opgevangen door meer ambulante behandelingen, maar dit is onvoldoende van de grond gekomen, zegt de Rekenkamer.
Werken onaantrekkelijk
De lange wachtlijsten worden ook veroorzaakt door het personeelstekort in de sector. Werken in de geestelijke gezondheidszorg staat te boek als onaantrekkelijk: er moeten veel onregelmatige diensten gedraaid worden en het salaris is laag. Blokhuis heeft beloofd dat hij met maatregelen zal komen om het werken in de ggz aantrekkelijker te maken.
De Rekenkamer noemt het "opvallend" dat er jaarlijks 300 miljoen euro overblijft van het totale budget dat de ggz heeft.
Wachttijden ggz niet volgens de norm: 'Het wachten is ontiegelijk zwaar'
3 juli 2020
Twee jaar heeft Stefanie Terpstra moeten wachten op psychische hulp. "Dat mijn problemen niet de moeite zijn om snel opgepakt te worden, voelde voor mij alsof mijn leven niet de moeite waard is."
Stefanie heeft een dissociatieve stoornis en kan hierdoor vanuit het niets, in een crisis belanden. Het duurde jaren voor ze de juiste hulp kreeg: "Je gaat van het kastje naar de muur. En bij ieder intake-gesprek moet ik weer mijn verhaal vertellen. Dat is ontiegelijk zwaar."
Mensen zoals Stefanie met complexe psychische klachten, moeten vaak lang wachten op hulp. De wachtlijsten in de ggz zijn in acht probleemregio's nog altijd langer dan de norm, zegt een commissie van onder meer de Nederlandse ggz en Zorgverzekeraars Nederland.
Wie ggz-hulp nodig heeft, zou eigenlijk binnen veertien weken geholpen moeten worden. Maar in Amsterdam, Nijmegen, Apeldoorn/Zutphen en Drenthe duurt het veertien tot zestien weken en in Rotterdam, Groningen, Flevoland en Zuid-Limburg is de wachttijd langer dan zestien weken.
Staatssecretaris Blokhuis wil de wachtlijsten terugdringen door een 'versneller' aan te wijzen, schreef hij donderdag in een brief aan de Tweede Kamer. Instellingen moeten dan onderling kijken naar wachtenden, capaciteit en wie welke patiënt in behandeling moet nemen.
Mandaat
"Versnellers, regisseurs, het maakt mij niet uit hoe we het noemen. Maar de vraag blijft: waar ligt het mandaat?", reageert GroenLinks-Kamerlid Wim Jan Renkema op de brief. De verantwoordelijkheid wordt volgens Renkema nu neergelegd bij ggz-instellingen en verzekeraars. "En die komen er overduidelijk niet uit. Ook het ministerie van VWS moet haar rol pakken."
Uit een onderzoek van de Algemene Rekenkamer bleek vorige week dat zo'n 11.000 patiënten nog steeds minstens vier maanden moeten wachten voordat hun behandeling begint. Die groep is vele malen groter dan waar staatssecretaris Blokhuis van VWS tot nu toe van was uitgegaan. "Het is een vernietigend rapport", aldus Renkema. "Ik maak me, samen met andere partijen, ernstig zorgen."
Belangenbehartiger MIND wil nog een stap verdergaan dan de staatssecretaris. Ze pleit voor een zogenoemde regionale doorzettingsmacht: een persoon die het mandaat heeft om mensen met complexe psychische problemen bij een instelling te plaatsen.
Twee jaar wachten op hulp
Dit zou Stefanie Terpstra enorm geholpen hebben, zegt ze zelf. "Dan kom je tenminste ergens binnen. Ik heb lang moeten wachten, maar nu heb ik goede hulp. Maar ik ken ook mensen die niet eens ergens binnenkomen."
In de periode dat ze moest wachten op hulp, ging ze zelf maar op zoek naar alternatieven. "Maar dat is geen structurele oplossing."
Voor haar stoornis is een lang behandeltraject noodzakelijk. "En dat kost veel geld. Maar zonder hulp, loop je kans dat mensen in de crisisopvang belanden en dat kost ook ontzettend veel geld."
Bron: https://nos.nl/artikel/2339480-wachttijden-ggz-niet-volgens-de-norm-het-wachten-is-ontiegelijk-zwaar.html
Twee jaar heeft Stefanie Terpstra moeten wachten op psychische hulp. "Dat mijn problemen niet de moeite zijn om snel opgepakt te worden, voelde voor mij alsof mijn leven niet de moeite waard is."
Stefanie heeft een dissociatieve stoornis en kan hierdoor vanuit het niets, in een crisis belanden. Het duurde jaren voor ze de juiste hulp kreeg: "Je gaat van het kastje naar de muur. En bij ieder intake-gesprek moet ik weer mijn verhaal vertellen. Dat is ontiegelijk zwaar."
Mensen zoals Stefanie met complexe psychische klachten, moeten vaak lang wachten op hulp. De wachtlijsten in de ggz zijn in acht probleemregio's nog altijd langer dan de norm, zegt een commissie van onder meer de Nederlandse ggz en Zorgverzekeraars Nederland.
Wie ggz-hulp nodig heeft, zou eigenlijk binnen veertien weken geholpen moeten worden. Maar in Amsterdam, Nijmegen, Apeldoorn/Zutphen en Drenthe duurt het veertien tot zestien weken en in Rotterdam, Groningen, Flevoland en Zuid-Limburg is de wachttijd langer dan zestien weken.
Staatssecretaris Blokhuis wil de wachtlijsten terugdringen door een 'versneller' aan te wijzen, schreef hij donderdag in een brief aan de Tweede Kamer. Instellingen moeten dan onderling kijken naar wachtenden, capaciteit en wie welke patiënt in behandeling moet nemen.
Mandaat
"Versnellers, regisseurs, het maakt mij niet uit hoe we het noemen. Maar de vraag blijft: waar ligt het mandaat?", reageert GroenLinks-Kamerlid Wim Jan Renkema op de brief. De verantwoordelijkheid wordt volgens Renkema nu neergelegd bij ggz-instellingen en verzekeraars. "En die komen er overduidelijk niet uit. Ook het ministerie van VWS moet haar rol pakken."
Uit een onderzoek van de Algemene Rekenkamer bleek vorige week dat zo'n 11.000 patiënten nog steeds minstens vier maanden moeten wachten voordat hun behandeling begint. Die groep is vele malen groter dan waar staatssecretaris Blokhuis van VWS tot nu toe van was uitgegaan. "Het is een vernietigend rapport", aldus Renkema. "Ik maak me, samen met andere partijen, ernstig zorgen."
Belangenbehartiger MIND wil nog een stap verdergaan dan de staatssecretaris. Ze pleit voor een zogenoemde regionale doorzettingsmacht: een persoon die het mandaat heeft om mensen met complexe psychische problemen bij een instelling te plaatsen.
Twee jaar wachten op hulp
Dit zou Stefanie Terpstra enorm geholpen hebben, zegt ze zelf. "Dan kom je tenminste ergens binnen. Ik heb lang moeten wachten, maar nu heb ik goede hulp. Maar ik ken ook mensen die niet eens ergens binnenkomen."
In de periode dat ze moest wachten op hulp, ging ze zelf maar op zoek naar alternatieven. "Maar dat is geen structurele oplossing."
Voor haar stoornis is een lang behandeltraject noodzakelijk. "En dat kost veel geld. Maar zonder hulp, loop je kans dat mensen in de crisisopvang belanden en dat kost ook ontzettend veel geld."
Bron: https://nos.nl/artikel/2339480-wachttijden-ggz-niet-volgens-de-norm-het-wachten-is-ontiegelijk-zwaar.html
